De relatie tussen vorm en inhoud…. Is niet zo eenduidig...

12 maart 2011

Extra repetitie op zaterdag.

Thuis heb ik al het verzamelde materiaal tot nu toe uiteen gerafeld en op aparte gele post-its geschreven en naast elkaar geplakt. Heb nu een beter overzicht van wat er is. Ik verplaats de plakkertjes van de ene naar de andere plek om te ontdekken of er relaties zijn die ik nog niet gezien heb, maak volgordes, rangordes en haal dan weer alle ordening weg door ze allemaal op elkaar te plakken.

Ook ben ik bezig geweest mijn onderzoeksvraag meer toe te spitsen. Waar gaat het onderzoek over? Klopt mijn oorspronkelijke vraag nog? Na het gesprek op de openbare repetitie stelde Patrick terecht de vragen ‘wat wil ik zeggen?’ en ‘wat wil ik maken?’

Waar wil ik op inzoomen?

Ik merk dat het materiaal/het proces me in een richting aan het leiden is en ik vraag me af of ik alleen maar hoef te volgen of ook nog iets wil. Mag het geheel een eigen leven gaan leiden? Wil ik keuzes maken op basis van mijn intuitie, wat vind ik mooi, wat wil ik uitwerken, wat ‘doet’ me iets, waar krijg ik energie van? Met de onderzoeksvraag losjes in mijn achterhoofd. Of wil ik zoeken naar een heldere rangschikking van materiaal met de onderzoeksvraag als bijna wetenschappelijke leidraad. Ik merk dat als teveel ga denken het creatieve proces dood slaat. Dan maar mijn onbegrijpelijke onheldere intuiitie vertrouwen?

Wat wil ik zeggen….. openbaart zich in het doen. Mijn denken weet het nog niet.

Wat wil ik maken…. Ik begin te schilderen en op een gegeven moment is het genoeg, klaar – wat niet wil zeggen dat het ‘af’ is – maar wel ‘af’ voor het moment.

De relatie tussen vorm en inhoud…. Is niet zo eenduidig.

Inhoud: vergankelijkheid is hier en nu, delen van persoonlijke vluchtige ervaringen, licht en zwaar bestaan naast elkaar, het is als het is, sfeer van weemoed naast lust for life, verlies van onschuld en pogingen om haar te hervinden .

Vorm: montage van verhalen/tekst door elkaar heen, beweging als uitdrukkingsvorm van gevoelens van licht en zwaar, een gemeenschappelijke sfeer als uitdrukking van ‘het is als het is’, contrast tussen tekst en beweging, improvisatie als ‘vorm’ voor het nu dat ontstaat.

Vandaag concreet bezig geweest met zoeken naar contrasten in beweging. Vreugde en verdriet, levenslust en stilte/vertraging, licht en zwaar. De spelers hebben naar aanleiding van uiteenlopende muziekfragmenten gezocht naar herhaalbare korte bewegingsfrases en daarmee improviserend gespeeld. Iedere speler heeft uiteindelijk 3 of 4 sferen/frases gekozen en deze achter elkaar geplaatst. Dit in stilte laten zien. Mooi.

Om nog meer contrast te zoeken heb ik twee spelers naast elkaar hun frases laten uitvoeren en dit gecombineerd met muziek die niks te maken had met de getoonde sferen/emoties.

Als laatste alles en allen op de vloer waardoor er een kakafonie ontstond aan bewegingsfrases, sferen en kleuren naast elkaar en door elkaar heen.

Als het leven zelf……